تئاتر، اقلیم گفتگوست. گفتگویی که به کیمیای کلمه، آرزومند رستگاری انسان است. به غنیمت همین گفتگوست که تئاتر، می‌تواند مجالِ مغتنمِ دیگردوستی و دیگر اندیشی باشد که نهاد ناآرام و پر اضطرابِ آدمی در روزگارِ عزلت و عسرت، جز بدین نوشدارو، جان نمی‌گیرد. نیایش است تئاتر که از هر صحنه‌اش، به «نورِ» عشق و «شورِ» امید، آوای «حول حالنا الی احَسن الحال» به گوش می‌آید.
سی و ششمین جشنواره‌ی بین‌المللی تئاتر فجر، جشن گفتگوی تئاتر است. گفتگوی با خویش و دیگران. فرصتی است که یک بار دیگر به لحن و لهجه‌ی تئاتر، آیینه‌ی این روزگار باشیم که این هنر شریف، اقتباس از آداب و آرمان و آمال مردمی است که به فرهیختگی و فرزانگی شهره‌اند و همایشِ ملتها و فرهنگ‌هایی است که فراتر از مرزهای سرزمینی، به مدد تئاتر، به هویتی مشترک، می‌اندیشند.
آرزومند آنم که این دوره از جشنواره، در نظرِ کریم جامعه‌ی ارجمند تئاتر و مخاطبان صدیق به خجستگی یاد گردد و بر من است که سپاسگزارِ سپاهیان دست‌اندرکاری باشم که بضاعت خویش را فروتنانه و به اخلاص تقدیم نمودند.
معاون امور هنری
سید محمد مجتبی حسینی