کنفرانس ارائه مقالات تولیدی پژوهشکده دا با محوریت ارتباط بدن و تئاتر
(این مقالات در فرآیندی پژوهشی در ارتباط با اجراهای تولیدی خانه نمایش دا به نگارش در آمده اند)
یکشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۸- سالن مشاهیر تئاتر شهر
کیا ثلاثی
چکیده:
آیا رقص بویو (buyo) ژاپنی یک نمایش عروسکی‌ست تا یک نمایش فیزیکال؟ آیا بازیگر رقصنده بویو، عروسک تلقی می‌شود؟ کاربرد بدن در این نمایش چگونه است؟ و رابطه بدن و عروسک در نمایش بویو ژاپنی چگونه است؟
از این قبیل سؤالات شاید در ذهن هر کسی که کمی با رقص بویو و نمایش‌های ژاپنی آشنا باشد، شکل گیرد. اما در واقع قبل از معرفی موضوع با سه مقوله مواجه هستیم. ابتدا بدن، دوم عروسک و سوم رقص بویو که در نهایت به بررسی بدن به مثابه عروسک در رقص بویو ژاپن که موضوع اصلی ماست می‌پردازیم.
بدن یکی از مهم‌ترین ابزار بازیگر در هر شاخه‌ای از بازیگری تئاتر است، چه فیزیکال تئاتر اجرا کند و چه نخواهد. اساساً زبان بدن جهانی‌ست و هر کسی با هر زبانی قادر به درک آن می‌باشد.
در رابطه با عروسک و نمایش عروسکی هم باید گفته شود هر کس از ویژگی‌های ذاتی تئاتر عروسکی شگفت‌زده می‌شود، زیرا که ویژگی‌هایی به آن شور زندگی می‌دهد تا به عنوان یک هنر مستقل حفظ و جاذبه‌های اساسی محبوبیتش را بین اقشار مختلف مردم تضمین کند. شاید بتوان عروسک نمایش را اینگونه توصیف کرد: هر چیزی که هدایت شود. همچنین اگر بخواهیم به مهم‌ترین موضوع این مقاله اشاره کنیم باید به نمایش ژاپن با بررسی رقص بویو تمرکز کنیم که گفته می‌شود به مجموع رقص‌های ژاپنی نیهون بویو می‌گویند. یکی از شاخه‌های بویو، نینگوبوری به مفهوم حرکت و عروسک است. در این نمایش می‌یابیم رقصنده یا بازیگر بویو به جای عروسک بونراکو آمده، نمایش کابوکی را توسط هدایتگرانی که آنها را می‌گردانند و صداپیشگانی که به جای آدم صحبت می‌کنند، نمایش را روایت می‌کنند.
در این پژوهش علاوه بر بررسی سه مهمی که به آن اشاره شد و اقسام آن به بررسی این نمایش و پاسخ به سؤالات مطرح شده می‌پردازیم. امید است این پژوهش با هدف بررسی این بخش از نمایش عروسکی ژاپن که کمتر مورد توجه قرار گرفته توجه مخاطبین را جلب نماید.