▫️آنکه در هنر امروز «مخاطب» نامیده می‌شود، «دیگری» همدلی است که با اثر به گفت‌و‌گو می‌نشیند. فراتر رفتن از ارتباط یک‌سویه و تلاش برای دست‌یابی به مفاهمه‌ای مستمر میان اثر و مخاطب، اگر نگوییم غایت هنر امروز، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های آن است. اثر هنری به تعالی مخاطب یاری می‌رساند و مخاطب با درک و نقد اثر هنری ابزار تعالی آن را فراهم می‌کند.

▫️اینجاست که «گفت‌و‌گو» میان اثر و مخاطب، دوگانه متحدی می‌آفریند که دیگر نمی‌توان خط تمایزی واضح میانشان کشید. اثر هنری، حاصل آمد ‌و‌ شدی دائم و بی‌وقفه است با همان دیگری فعال که برآستانش به تماشا نشسته است و دقیقاً از همین منظر است که در میان تمام هنرها، تئاتر بزرگترین تجلی «گفت‌و‌گو»ست؛ چرا که در آن، بی‌حضور مخاطب، اساساً اثر هنری پدید نمی‌آید.

▫️امسال، سی‌و‌ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، جشن گفت‌و‌گوی تئاتر ایران است. گفت‌و‌گویی که مقوم بنیان این هنر است حالا قرار است در تمام سطوحش جاری شود و ابعادی گونه‌گون و نو‌به‌نو بیابد. گفت‌و‌گویی که در رگ‌های پیکر اثر هنری مخاطب جاری بود، آرام آرام راه خود را میان اهل هنر نیز جاری می‌کند و «انسانی» می‌شود تا ما، تمامی دلدادگان هنر، به مدد اکسیرش جانی تازه بیابیم و ردایی نو بپوشانیم بر تن تمامی مناسباتی که میانمان جاری است و این معجزه نمایش است.